Waanzinnig. Jamie lidell is een uniek man die vooral live zijn prachtkunstje
kan vertonen. Puur met z'n stem beatboxt en zingt hij een compleet nummer in
elkaar, samen met zijn geliefde samplers en drumcomputers. Maar hoe gaat dat op
album? Zijn debuut stond vol knetterende en onvolgbare brouwseltjes, die deels
refereerde aan de dansbare delen van z'n live-shows.
Op deze opvolger gaat het echter totaal anders. Nu ligt de nadruk veel meer op
die andere kant; de soul. En een stem heeft ie ervoor. Soulfunkelectro. Het
swingt, het rammelt, het pakt. Je waant je regelmatig in de jaren '70. Met dit
album heeft Jamie een succesvolle tussenweg van zijn live- en studiowerk
gevonden. En het is natuurlijk veel toegankelijker.
Hij is enig in z'n soort, en tuurlijk is het leuk als zijn werk onder meer
mensen bekend wordt, daar heb ik me dan ook zeker voor ingezet. Een tijdje
terug werd ik op MTV ineens 'opgeschrikt' door een videoclip van de titelsong.
En ineens hoorde ik de single op de radio. Een vreemde gewaarwoording, maar het
blijkt dat zijn naam nu dan toch echt breder wordt, maar wel in kringen waar
hij wellicht niet 'thuishoort'. Dan heb ik toch een naar bijsmaakje...hij zal
toch wel gewoon lekker z'n undergroundstatus willen behouden? ;-)
Toen ik deze plaat de Aanrader van het Jaar (2005 wel te verstaan) noemde was
hij in ieder geval nog amper bekend. Hoe dan ook, Enjoy! (minstens half jaar in bezit)
